O szkole

 

 „Nigdy nie można powiedzieć: Już wszystko zostało zrobione!. Dla nas jeszcze wiele zostało do zrobienia. Nigdy nie można powiedzieć: Już dostatecznie dobrze miłowano! Dla nas i w tej dziedzinie zostało bardzo wiele, abyśmy jeszcze większą miłość posiedli i z serc swoich wykrzesali, dając ją bliźnim i światu”

      (S. Wyszyński)

26 maja 2002r. Szkoła Podstawowa w Różańcu Drugim dołączyła do grona szkół noszących imię Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Decyzję w tej sprawie podjęła Rada Miasta i Gminy Tarnogród na posiedzeniu 29 grudnia 2001r. W uroczystościach wzięli udział przedstawiciele władz samorządowych, gminnych i powiatowych. Uroczystości rozpoczęły się mszą świętą, którą sprawował Biskup zamojsko-lubaczowski, Jan Śrutwa. W czasie jej trwania poświęcono Sztandar Szkoły, którego fundatorami są mieszkańcy Różańca. Po mszy św., na placu przed szkołą odbyła się akademia, na którą złożył się montaż słowno-muzyczny poświęcony sylwetce patrona. Wcześniej odbyło się przekazanie uczniom sztandaru i ślubowanie. Następnie biskup, Jan Śrutwa poświęcił tablicę pamiątkową, ufundowaną przez Radę Miasta i Gminy Tarnogród. Zarówno zaproszeni goście, jak i mieszkańcy zwiedzili wystawę „Człowiek, którego czas nigdy nie oddali”. Patronat tak wyjątkowej osoby, to wyzwanie zarówno dla uczniów, jak i nauczycieli, przed którymi stoi zadanie ugruntowania w świadomości swoich podopiecznych słów Prymasa wyrytych na pamiątkowej tablicy: „Sztuką jest umierać dla Ojczyzny, ale największą sztuką jest dla niej żyć – Nie boimy się trudu. Pełni wdzięczności i zapału do pracy dydaktycznej i wychowawczej pragniemy podjąć walkę o to, by młode pokolenie wyrosło na dobrych, kochających i tolerancyjnych ludzi – zapewniła dyrektor szkoły Bożena Larwa.

SŁUGA BOŻY STEFAN KARDYNAŁ WYSZYŃSKI
PRYMAS POLSKI (1901 – 1981)

Urodził się 3 sierpnia 1901 roku na pograniczu Podlasia i Mazowsza, w miejscowości Zuzela. W wieku 9 lat stracił matkę. Tęsknota za nią skierowała Jego serce ku Maryi –Matce, która umiera. Do gimnazjum uczęszczał do Warszawy, a po wybuchu I wojny światowej – do Łomży. Po skończeniu szkoły wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. 3 sierpnia 1924r. przyjął święcenia kapłańskie (opóźnione z powodu pobytu w szpitalu). Swoją mszę prymicyjną odprawił na Jasnej Górze. Studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał stopień doktora. Wykładał naukę społeczną w Wyższym Seminarium we Włocławku, był redaktorem miesięcznika -Ateneum Kapłańskie-, działał wśród robotników: wykładał na uniwersytecie Robotniczym, angażował się w pracę Chrześcijańskich Związków Zawodowych.  Jako znany kapłan – społecznik był imiennie poszukiwany przez Niemców. Opuścił Włocławek na polecenie bł. Biskupa Michała Kozala i ukrywał się m.in. we Wrociszewie i w Laskach pod Warszawą. W czasie Powstania Warszawskiego był kapelanem grupy-Kampinos- AK oraz szpitala powstańczego w Laskach. Po wojnie, jako rektor, organizował Seminarium Duchowne we Włocławku. W 1946 roku został biskupem, ordynariuszem diecezji lubelskiej. Sakrę biskupią przyjął 12 maja na Jasnej Górze z rąk Prymasa Augusta Hlonda, po którym przejął dwa lata później obowiązki Prymasa Polski. Jego biskupim zawołaniem były słowa: – Soli Deo – Samemu Bogu -. 12 stycznia 1953 roku został kardynałem. Nie mógł jednak odebrać osobiście kapelusza kardynalskiego, gdyż władze odmówiły wydania paszportu. 25 września 1953 roku został aresztowany. Więziono Go w Rywałdzie Królewskim, Stoczku Warmińskim, Prudniku i Komańczy, gdzie powstał 16 maja 1956 roku tekst odnowionych Ślubów Narodu. Złożono je na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 roku jako Jasnogórskie Śluby Narodu w obecności milionowej rzeszy pielgrzymów. Na tronie przygotowanym dla uwięzionego Prymasa złożono biało-czerwone róże. Dwa miesiące później kardynał Stefan Wyszyński został uwolniony. W latach 1957 – 1965 przeprowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski, zakończoną 3 maja 1966 roku uroczystym Aktem Oddania Narodu Matce Bożej za wolność Kościoła w Polsce i świecie. 26 sierpnia 1969 roku powołał do istnienia duszpasterski ruch Pomocników Matki Kościoła. W latach sześćdziesiątych czynnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II. Na ręce Pawła VI złożył memoriał Episkopatu Polski o ogłoszenie Maryi Matką Kościoła. Ojciec Święty spełnił tę prośbę 21 listopada 1964 roku. Wielką radością Prymasa Tysiąclecia był wybór Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. W czerwcu 1979 roku przyjął po raz pierwszy w Polsce widzialną Głowę Kościoła. W okresie rodzącej się ”Solidarności” wzywał do odpowiedzialności. Odszedł do Boga 28 maja 1981 roku, w Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego.

Modlitwa o beatyfikację Stefana Kardynała Wyszyńskiego Prymasa Tysiąclecia (1901 – 1981)

Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia. Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, aby Kościół zaliczył go do grona swoich świętych. Wejrzyj na jego heroiczną wiarę, całkowite oddanie się Tobie, na jego męstwo wobec przeciwności i prześladowań, które znosił dla imienia Twego. Pomnij, jak bardzo umiłował Kościół Twojego Syna, jak wiernie kochał Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając. Otocz chwałą wiernego Sługę Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, u Niej szukając pomocy w obronie wiary Chrystusowej i wolności Narodu. Ojcze nieskończenie dobry, uczyń go orędownikiem naszych spraw przed Tobą. Amen. Jesteście pokoleniem milenijnym, przełomowym, które żyje na grani dwóch Tysiącleci. Wiecie, jak trudno jest utrzymać się na grani. Wieją tam potężne wichry i szaleją burze…Trzeba mocno trzymać się „pazurami” rodzimej skały, aby nie spaść na dno przepaści. Trzeba nielada wysiłku i bohaterskiego męstwa, aby się ostać… Tylko orły szybują nad graniami i nie lękają się przepaści, wichrów i burz. Musicie mieć w sobie coś z orłów! – serce orle i wzrok orli ku przyszłości. Musicie ducha hartować i wznosić, aby móc jak orły przelatywać nad graniami w przyszłość naszej Ojczyzny. Będziecie wtedy mogli jak orły przebić się przez wszystkie dziejowe przełomy, wichry i burze nie dając się spętać żadną niewolą. Pamiętajcie – orły to wolne ptaki, bo szybują wysoko.

/…/ – Pamiętajcie, że i Wy jesteście z pokolenia orłów. Niech to będzie dla was znakiem, programem i ukazaniem drogi… „Wylęgajcie się” wszyscy na ziemi polskiej, która jest „gniazdem orłów” dla przyszłych pokoleń. W ramionach Jasnogórskiej Pani, Waszej Najlepszej Matki i Królowej Polski, szybujcie wysoko ku przyszłości Ojczyzny i Kościoła. Stefan Kardynał Wyszyński, Prymas Polski „Idącym w przyszłość”

Zofia Zając